VOLG ONS
ONS VERHAAL
De Vila de Não-Me-Toque, in de jaren 40, bestond uit een gastvrije en hardwerkende bevolking. Deze factoren wekten de interesse van Nederlandse immigranten, ook aangemoedigd door de Franciscaanse priesters, aangezien de dominee hier zijn studie in Holland had voltooid, wat zijn aanpassing aan het nieuwe land zou vergemakkelijken.
Ten tijde van de komst van deze immigranten maakte Não-Me-Toque een grote landbouwcrisis door en de prijs van grond was zeer gunstig voor de aankoop, aangezien de immigranten ook van plan waren te profiteren van landbouwtechnieken die uit Nederland waren meegebracht. Zo vallen de nakomelingen tot op de dag van vandaag op in de landbouwactiviteit.
In 1949 kwamen de families Rauwers en Melis hier aan. In 1953 richtte de familie van Johannes Stapelbroek, wiens hoofd een smederij opende en samen met Gerrit Jan Hermanus Rauwers een firma op gespecialiseerd in reparatie en montage van landbouwmachines, waaruit Jan, Stara e Stahar Company, tegenwoordig nationaal en internationale bevoegdheden in landbouwwerktuigen.
De gemeente bereikte haar politieke emancipatie in 1954 en betrad de gaucho-scene als de "hoofdstad van de gemechaniseerde landbouw", later in 2009, omdat ze een pionier was in Zuid-Brazilië bij het valideren van de technologie van precisielandbouw, het werd de "hoofdstad van de nationale precisielandbouw" .
Gewend aan het coöperatieve systeem richtten de Nederlanders in 1953 in Não-Me-Toque de Cooperativa Agrícola Gaulanda Ltda op. Deze coöperatie was de pionier van het coöperatieve systeem van de Nederlanders in de gemeente en regio Alto Jacuí. Later, met de oprichting van Cotrijal, kwamen immigranten bij het bedrijf.
Maatschappelijke organisatie was een noodzaak in de Nederlandse gemeenschap. Toen, in september 1955, ontstond “Na União a Força” en vervolgens de “Nederlandse Landelijke Vereniging” die nu samen de “Nederlandse Vereniging” vormen. Het verzamelt in zijn ledenlijst meer dan 200 mensen, de personen ten laste onder de 15 jaar niet meegerekend. De belangrijkste doelstellingen zijn het behoud van traditionele gebruiken en gebruiken, zoals de Zeskamp (geschil tussen zes), een sportevenement georganiseerd door de zes Nederlandse koloniën in Brazilië (Holambra I en Holambra II in São Paulo; Arapoti, Castrolanda en Carambeí in Paraná en Não -Me-Toque in Rio Grande do Sul), georganiseerd als een jaarlijkse rotatie, waarvan het fundamentele doel integratie door middel van sport is. De vereniging streeft ook naar het uitvoeren van: het feest van São Nicolau, het feest van de koning - Oranjefeest, koffie na de zondagsmis, hobbyclub (vrouwengroep), onder anderen.
De Nederlandse Vereniging van Não-Me-Toque bestaat sinds het begin van de komst van de eerste Nederlandse vrouwen naar de gemeente, maar werd pas op 15 augustus 1992 officieel.
Om de geschiedenis vast te leggen, werden de volgende gebouwd: het Nederlandse immigratiemonument op het centrale plein, ter gelegenheid van de Cinquentenário (1999); Typisch Hollands huis, in Praça, en het Casal de Imigrantes-monument ter herdenking van het jaar Brazilië – Holanda in 2011, op de kruising van de Avenidas Guilherme Augustin en Stara.
De typische keuken, wandschalen, tulpen, kanten gordijnen, sierklompen, molens in bloementuinen, maken zeker deel uit van het stadslandschap.
Gerelateerde website:
- Themagids Zeskamp: https://www.tulipana.org/11-nieuws/50-presentatie-archiefgids-zeskampa
- https://www.dbnl.org/tekst/_nee003196501_01/_nee003196501_01_0035.php (15 van immigratie in Não-Me-Toque)
- https://www.tulipana.org/images/PDF/HOLAMBRA_Portugues_V20170106_2.pdf (boek van Mari Smits doet verslag van de migratie van Holambra naar Não-Me-Toque)
